ἀ·νοητό·τερος -α -ον [LXX] (Comp. of ἀ·νόητος)
Adjective (2-1-2) Not all forms below are necessarily attested. Highlighted words may or may not be a match to the GNT or LXX, if another word also inflects the same way.
2-1-2 Adjective |
| | Contracted | Uncontracted |
| | Fem | Mas | Neu | Fem | Mas | Neu |
Sg | Voc | ανοητοτερα | ανοητοτερε | | ανοητοτερ·α | ανοητοτερ·ε | |
Nom | ανοητοτερος | ανοητοτερ·ος |
Acc | ανοητοτεραν | | ανοητοτερον[LXX] | ανοητοτερ·αν | | ανοητοτερ·ον |
Dat | ανοητοτερᾳ | ανοητοτερῳ | ανοητοτερ·ᾳ | ανοητοτερ·ῳ |
Gen | ανοητοτερας | ανοητοτερου | ανοητοτερ·ας | ανοητοτερ·ου |
Pl | Voc | ανοητοτεραι | ανοητοτεροι | ανοητοτερα | ανοητοτερ·αι | ανοητοτερ·οι | ανοητοτερ·α |
Nom |
Acc | ανοητοτερας | ανοητοτερους | ανοητοτερ·ας | ανοητοτερ·ους |
Dat | ανοητοτεραις | ανοητοτεροις | ανοητοτερ·αις | ανοητοτερ·οις |
Gen | ανοητοτερων | ανοητοτερ·ων |
|